میراث آریا: اینجا کوچه امیدی پلاک ۲۱ منزل شبیری است، یک مرد نظامی که آستین‌ها را بالا زده و هیأتی به وسعت تمام ایران ایجاد کرده تا در محرم جمع شوند و همگی با هم ارادتشان را به مولا ثابت کنند. سید پیمان شبیری نظامی است و سال‌هاست در راهنمایی و رانندگی خدمت می‌کند. او متولی هیئتی است که این روزها آوازه آن به همه کشور رسیده است، هیئتی که همه در آن شریک هستند. او خانه خود را در اختیار عزاداران امام حسین گذاشته است. 

شبیری درباره تاریخچه این هیئت می‌گوید: ماجرا به سال ۸۲ برمی‌گردد؛ زمانی که یک سفر به کربلا داشتیم، آنجا موکب‌های عراقی را دیدیم که بسیار با محبت فعالیت می‌کردند. پس از آن به این فکر افتادیم که در زنجان هم چنین موکبی را داشته باشیم. یک سال تلاش کردیم تا این کار به نتیجه رسید و بعد از آن کار ما شروع شد، چون خودم نظامی بودم و اکثر مسافران برای اسکان به راهنمایی و رانندگی برای گرفتن آدرس مراجعه می‌کردند، آدرس خانه خودمان را می‌دادم تا سهمی در مهمان‌داری از مهمانان امام حسین (ع) داشته باشم. حتی در این بین از همکاران خودم هم کمک می‌گرفتم و از آن‌ها می‌خواستم که مهمانان شهرهای دیگر را به خانه من معرفی کنند و در نتیجه امروز پس از ۲۰ سال به این جایی رسیدیم که امروز از شهرهای مختلف کشور مهمان داریم؛ مهمانانی که خودشان میزبان هستند و به جرات می‌توانم بگویم اگر آن‌ها نباشند کار هیئت خوب پیش نمی‌رود. 

متولی هیأت در ادامه افزود: مهمانان ما محدود به ایام محرم نیستند و در خانه ما همیشه به روی مهمانان باز است، یعنی در سایر ایام هم پذیرای مهمانان هستیم. تعداد مهمانان هم سالانه شاید به ۷۰۰ یا ۸۰۰ نفر برسد البته این را هم باید بگویم که همسایه‌های ما نقش زیادی در این هیأت دارند و کمک‌شان بسیار تاثیرگذار است. چون وقتی تعداد مهمانان زیاد می‌شوند، مجلس را زنانه مردانه می‌کنیم و آقایان در خانه ما و خانم‌ها در خانه همسایه اسکان داده می‌شوند. 

شبیری می‌گوید: رفتار اهل خانه با مهمان‌ها اینگونه است که با تمام وجود پذیرای مهمانان امام حسین (ع) هستیم، البته قبلا هم گفتم مهمانان در ۱۰ دقیقه اول مهمان هستند، پس از آن خودشان میزبان می‌شوند و در کارهای منزل کمک می‌کنند و ما طوری رفتار می‌کنیم که مهمانان احساس غربت نکنند. شاید باورتان نشود ولی وقتی این ایام تمام شد، اعضای خانه احساس غریبی می‌کنند و برای اینکه این حس دلتنگی زیاد محسوس نباشد، به سفر اربعین می‌رویم که تنها نباشیم. 

متولی هیئت می‌افزاید: این هیأت برکت زیادی در زندگی ما دارد و من وقتی مهمانان را با آنقدر صمیمت و شکوه می‌بینم، احساس غرور می‌کنم، غرور به خاطر اینکه به بودن خوبی‌ها و آدم‌های خوب دلگرم می‌شوم که به برکت عزاداری برای امام حسین (ع) گرد هم آمده‌اند. حیات پر از بچه‌هایی است که مربی در حال آموزش دادن به آن‌هاست، در گوشه‌ای از حیات چند زن که مشخص است اهل زنجان نیستند، مشغول نظافت حیات هستند.

زهرا رسولی

انتهای پیام/